ج. کثيرالسّفر کسى است که غالبا در کمتر از ده روز به حدّ مسافت شرعى رفت و آمد کند. به حدّى که عرفا مصداق کثير السّفر شود.

ج. اگر در شغل خود کثير السّفر نيستند، نماز را قصر و روزه را افطار کنند و در غير اين صورت لوازم شغلى در حکم خود شغل است.

ج. اگر قصدش بر اين است که شغلش به همين نحو باشد، به حکم کثير السّفر و شغله السفر (کسى که شغلش سفر است مثل راننده)، مى‌باشد.

ج. خير، مگر اين که روزه‌ى در سفر و حضر يا خصوص سفر را نذر کرده باشد.

ج. خير قاطع سفر نيست؛ مگر اين که از محل کار به وطن، مرتب در تردّد کمتر از ده روز باشد.

ج. مسأله‌ى ١٠۴١ رساله رجوع کنيد.

ج. بلاد کبيره و صغيره تفاوت ندارند.

ج. وطن محسوب نمى‌شود.

ج. به اين که ديگر قصد ندارد که بعدا هم برود و در آن جا بماند ودر عمل هم قطع علاقه از آن جا بکند.

ج. نمازش شکسته است.