ج. تمام است.

ج. اگر اعراض از محلّ اقامت نکرده، نمازش تمام است و اگر اعراض کرده و برگشتن به محلّ اقامت فقط براى عبور از آن جا است، نمازش شکسته است.

ج. اگر در مجموع دو مکان نزديک به هم قصد ماندن ده روز کرد به گونه‌اى که به راحتى به هر دو مکان رفت و آمد مى‌تواند بکند، اين قصد اقامه صحيح است؛ چون وحدت و يکى بودن اسمىِ محلّ، لازم نيست و ماندن در يک محل (اقامه‌ى واحد) معتبر است.

ج. کفايت نمى‌کند.

ج. چون قصد سفر نداشته است، نماز وى تمام است.

ج. اگر از قصد خود برنگشته، وظيفه‌ى او تمام است.

ج. اگر قصد دارد ده روز بماند، قصد اقامت محقّق است و پس از پاکى، نماز را تمام مى‌خواند.

ج. به مسأله‌ى ١٠٨۶ رساله رجوع کنيد.

ج. نماز و روزه‌ى زايران صحيح است.

ج. نمازهاى او صحيح بوده و تا زمانى که در آن جا است، بايد نماز را تمام بخواند.