ج. يعنى انسان از وطن خود يا جايى که قصد کرده ده روز در آن جا بماند، به قدرى دور شود که ديوار شهر را نبيند و صداى اذان آن را نشنود؛ ولى بايد در هوا غبار يا چيز ديگرى نباشد که از ديدن ديوار و شنيدن اذان جلوگيرى کند و لازم نيست به قدرى دور شود که مناره‌ها و گنبدها را نبيند، يا ديوارها هيچ پيدا نباشد، بلکه همين قدر که ديوارها کاملاً معلوم نباشد، کافى است.

ج. ميزان ديوار خانه‌هايى است که عرفا جزو شهر حساب مى‌شود.

ج. اگر قبل از وقت زوال در خود شهر باشد، ظاهرا روزه‌اش صحيح است و در حدّ ترخص احتياطا جمع بين روزه و قضاى آن کند.

ج. اگر عرفا يک محل محسوب مى‌شوند، حکم يک محل را دارند.

ج. اگر قبل از زوال وارد شهر هم بشود روزه‌اش صحيح است و گرنه احتياطا جمع مى‌کند بين روزه‌ى آن روز و قضاى آن.

ج. خير و هم چنين هر جا که به نحو جايز افطار کرده است.

ج. نماز و روزه‌اش تمام نيست.

ج. قضا بر او واجب است و اگر جاهل مقصّر بوده، على الاحوط کفاره هم دارد.

ج. نمازش شکسته است.

ج. خير، اعاده لازم نيست.