ج. قضاى نماز دوم واجب است.

ج. بهتر است وضو بگيرد، خواه قبل از غسل باشد يا بعد از غسل.

ج. سه مد گندم يا جو که به مسکين بدهد، هر چند آخر آن باشد، ولى تفريق بر سه مسکين، دليلى ندارد. بلکه احوط جمع است در کنيز بين دينار وامداد مذکوره، به سه مسکين، يا ده مسکين، اگرچه به بيش از سه مد باشد، و شايد به دادن يک دينار، مثلاً به ده مسکين، در کنيز احتياط حاصل شود.

ج. بايد آن روز را روزه نگيرد، بلکه قضاى آن را به جا آورد.

ج. ظاهرا عمره‌اش فاسد است. و احتياط اين است که عدول به حج افراد نموده و حج خود را در سال بعد اعاده نمايد.

ج. حيض در حال حاملگى امکان دارد. پس اگر خون از ده روز گذشت، ايام عادت را حيض قرار مى‌دهد و بقيه را استحاضه قرار مى‌دهد (با تفصيل مذکور در رساله) ولى اگر بداند که خون از زخم و جراحت داخل است، جز تطهير ظاهر حکمى ندارد.

ج. حفظ کردن در صورتى واجب است که ضرر نداشته باشد.

ج. صحت طلاق زن مستحاضه مشروط به غسل نيست.

ج. آزمايش قبل از وقت نماز کافى نيست؛ مگر اين که بداند حالتش تغيير نمى‌کند.

ج. بايد خود را وارسى کند، يعنى مقدارى پنبه داخل فرج نمايد وکمى صبر کند، بعد بيرون آورد؛ پس اگر اطراف آن آلوده باشد، خون بکارت است واگر به همه‌آن رسيده، حيض مى‌باشد. البته بايد خون زياد نباشد تا به وسيله فوق بتواند بين خون حيض وبکارت فرق بگذارد.