ج. در تشخيص و شناختن آن، بايد قدرى پنبه، داخل مهبل کند وقدرى صبر نمايد، و بهتر آن است که وقتى مى‌خواهد اين عمل را انجام دهد به پشت بخواهد و پاها را بلند کند، وبعد از گذشت مدتى پنبه را آهسته بيرون آورد، پس اگر خون در دور آن واقع شده باشد، خون بکارت است واگر خون تمام پنبه را گرفته باشد، خون حيض است. در اين آزمايش شرط است که زخمى اطراف فرج مثل بکارت نداشته باشد و هم چنين خون بسيار نباشد که نتوان تشخيص داد.

ج. عبادات خود را قضا نمايد.

ج. اگرچه آن خون، نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد، بايد به احکامى که براى زن حائض گفته شد عمل کند و چنان‌چه بعد بفهمد حيض نبوده، مثل اين که پيش از سه روز پاک شود، بايد عبادت‌هايى را که به جا نياورده قضا نمايد.

ج. زوال عادت قبل در صورتى است که به دفعات خلاف آن ديده شود به طورى که عرفا بگويند اين خانم عادت معين ندارد.

ج. بايد خود را وارسى کند، يعنى مقدارى پنبه داخل فرج نمايد وکمى صبر کند، بعد بيرون آورد؛ پس اگر اطراف آن آلوده باشد، خون بکارت است واگر به همه‌آن رسيده، حيض مى‌باشد. البته بايد خون زياد نباشد تا به وسيله فوق بتواند بين خون حيض وبکارت فرق بگذارد.

ج. بنابر اقوى به محض ديدن خون عبادتش را ترک نکند مگر ويژگى حيض را داشته باشد يا بداند حيض است يا بداند در ٣ روز ادامه خواهد يافت و اگر عبادت را ترک کرد و معلوم شد حيض نبوده قضا کند.

ج. اگر روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است.

ج. بله.

ج. در صورت عدم امکان تشخيص وعدم حصول يقين، اگر در ايام عادت است، حکم به حيض بودن مى‌کند وگرنه به حالت قبلى خود عمل مى‌نمايد.

ج. هر دو خون با پاکى وسط همه حيض حساب مى‌شود چه هر دو خون در ايام عادت باشند يا هر دو خارج ايام عادت يا يکى در ايام عادت و چه هر دو ويژگى‌هاى حيض را داشته باشند يا نه.