ج. زن حامله و زنى که بچه شير مى‌دهد ممکن است حيض ببيند بنا بر اقوى، ولى اگر بيست روز از ايام عادت ديرتر بود، بنابر احتياط هم وظيفه حائض و هم مستحاضه را انجام دهد.

ج. بايد مستحاضه قليله براى هر نماز يک وضو بگيرد و بنابر احتياط واجب پنبه را عوض کند يا آب بکشد و ظاهر فرج را هم اگر خون به آن رسيده، آب بکشد.

ج. ١) در مستحاضه کثيره و متوسطه، اگر اقوى نباشد، بنابر احتياط واجب، غسل جداگانه لازم است؛ بلکه بنابر احتياط وضو هم ضميمه شود.

٢) غسلى که براى نماز به جا آورده در صورتى کافى است که نزديکى بعد از نماز و در وقت نماز باشد و الا کافى نيست.

ج. بايد مقدارى پنبه يا چيزى شبيه آن را داخل کند و مقدارى صبر کند و خارج کند تا بداند استحاضه‌اش از کدام نوع است.

ج. در صورت عدم امکان تشخيص وعدم حصول يقين، اگر در ايام عادت است، حکم به حيض بودن مى‌کند وگرنه به حالت قبلى خود عمل مى‌نمايد.

ج. هر دو خون با پاکى وسط همه حيض حساب مى‌شود چه هر دو خون در ايام عادت باشند يا هر دو خارج ايام عادت يا يکى در ايام عادت و چه هر دو ويژگى‌هاى حيض را داشته باشند يا نه.

ج. اگر از ده روز بيشتر شود، فقط خونى را که در روزهاى عادت خود ديده، حيض است و خونى که پيش از عادت وبعد از آن ديده استحاضه مى‌باشد، و بايد عبادت‌هايى را که در روزهاى پيش از عادت وبعد از عادت به جا نياورده قضا نمايد.

ج. اين خانم مضطربه است (زنى که چند ماه خون ديده ولى عادت معينى ندارد يا عادتش به هم خورده) اگر همه خون‌هايى که ديده يک جور  باشد، چنان‌چه عادت خويشان او مشخص است آن مقدار را براى خود حيض و بقيه را استحاضه قرار مى‌دهد. اما اگر چند روز آن نشانه‌ى حيض و چند روز ديگر آن نشانه استحاضه دارد، چنان‌چه خونى که نشانه‌حيض دارد کمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، همه‌آن حيض است، واگر خونى که نشانه‌ى حيض را دارد کمتر از سه روز باشد بايد بنابر احتياط تا هفت روز را حيض قرار دهد.

ج. در اين صورت پس از بلوغ بنابر احتياط واجب به قصد وظيفه فعليه خود غسل مى‌کند. اما اگر احتمال خون جراحت و مانند آن بدهد چيزى بر او واجب نيست.

ج. اگر شرايط را نداشته باشد خون حيض نيست و محکوم به خون زخم است، خصوصا اگر علامت آن را دارا باشد که خروج از طرف راست باشد همين طور اگر دو روز خون حيض ديد. و روز سوم به جهت اخراج رحم ديگر خون نديد، غسل حيض بر او واجب نيست.