ج. خير لازم نيست.

ج. نافله صبح را بعد از تمام شدن نماز شب تا طلوع سرخى از طرف مشرق مى‌شود خواند و بعد از آن، اوّل نماز صبح و بعد از آن نافله صبح را بخوانند. و هر نافله‌اى که وقت مخصوص دارد، بعد از آن وقت مستحب است آن را قضا کرد. (مسأله ١١٢٩ رساله).

ج. اگر مى‌تواند بايد به پهلوى راست بخوابد و اگر نمى‌تواند بنابر احوط به پهلوى چپ بخوابد؛ و اگر آن هم ممکن نيست به پشت بخوابد به طورى که کف پاهاى او رو به قبله باشد و اگر آن هم ممکن نيست به هر صورتى که ممکن است نماز بخواند، ولى تا حد امکان طورى باشد که نزديک‌تر به نماز کسى که به طورى عادى نماز مى‌خواند باشد وگرنه بايد نزديک‌تر به نماز کسى که ايستاده نماز نمى‌خواند، با رعايت مراتبى که ذکر شد، باشد.

ج. به پاسخ سؤال قبلى و نيز مسأله ۶۵۶ رساله رجوع شود.

ج. در نماز واجب نيست و پوشاندن آن‌ها از نامحرم به عنوان اوّلى اگر مصداق زينت نباشد، واجب نيست.

ج. اگر به گونه‌اى است که آب کشيدن بدن يا لباس يا عوض کردن آن براى بيشتر مردم سخت است، تا وقتى که زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مى‌تواند با آن خون نماز بخواند، و اگر طورى است که براى مردم آب کشيدن آن سخت نيست، ولى براى شخص او سخت و مشکل است، صحت نماز با اين لباس يا بدن نيز خالى از وجه نيست؛ و هم چنين است آبى که با خون بيرون آمده يا دوايى که روى زخم گذاشته‌اند نجس شده و در بدن يا لباس او باشد.

ج. احتياط در اجتناب است.

ج. اگر ساتر و پوشاننده عورت پاک دارد، آن لباس نجس را بايد بيرون آورد و در غير اين صورت با همان لباس نماز بخواند و آن نماز را بعدا دوباره احتياطا بخواند.

ج. بله، صحيح است.

ج. خير، شامل نمى‌شود.