ج. در نماز واجب نيست و پوشاندن آن‌ها از نامحرم به عنوان اوّلى اگر مصداق زينت نباشد، واجب نيست.

ج. اگر به گونه‌اى است که آب کشيدن بدن يا لباس يا عوض کردن آن براى بيشتر مردم سخت است، تا وقتى که زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مى‌تواند با آن خون نماز بخواند، و اگر طورى است که براى مردم آب کشيدن آن سخت نيست، ولى براى شخص او سخت و مشکل است، صحت نماز با اين لباس يا بدن نيز خالى از وجه نيست؛ و هم چنين است آبى که با خون بيرون آمده يا دوايى که روى زخم گذاشته‌اند نجس شده و در بدن يا لباس او باشد.

ج. احتياط در اجتناب است.

ج. اگر ساتر و پوشاننده عورت پاک دارد، آن لباس نجس را بايد بيرون آورد و در غير اين صورت با همان لباس نماز بخواند و آن نماز را بعدا دوباره احتياطا بخواند.

ج. بله، صحيح است.

ج. خير، شامل نمى‌شود.

ج. حجاب، پوشاندن محل‌هايى از بدن زن يا مرد است که در مسأله ١٩٣٧ رساله ذکر گرديده و هر چه بدن را بپوشاند حجاب است؛ ولى حجاب کامل براى زن چادر است.

ج. با مراعات آن چه در مسأله‌ى ۶۶٢ رساله آمده است، مانعى ندارد.

ج. بله، اشکال دارد و بايد آن‌ها را تطهير کرد.(مسأله ٧٢٠ رساله)

ج. بر طبق مسأله‌ى ۶٧۵ رساله عمل کند.