ج. بيدار ماندن جايز است، ولى بايد طورى باشد که با اهميّت شأن نماز منافات نداشته باشد و موجب از دست رفتن وقت نماز نشود.

ج. وقت آن تا مغرب است يعنى تا وقتى که آفتاب از زمينى که مسطح است، غروب کند.

 ج. مغرب وقتى است که آفتاب از زمينى که مسطح است غروب کند. و منطقه‌اى که پستى و بلندى دارد، مغرب آن موقعى است که اگر زمين مسطح بود آفتاب غروب مى‌کرد؛ ولى احتياط مستحب اين است که سرخى طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پيدا مى‌شود از بين برود.

ج. در وقت نماز جمعه، خواندن نماز ظهر اشکال ندارد.

ج. هنگام طلوع آفتاب.

ج. قضاى نماز، وقت معيّن ندارد.

ج. در هر زمان که يکى از اوقات فعليّت پيدا کرد، وظيفه خود را در همان زمان انجام مى‌دهد و در جايى که اوقات نماز هر چند به مقايسه به نزديک‌ترين مکان‌ها معلوم نيست، بايد جايى که مبدأ و آغاز سير او بوده براى وقت صبح و ظهر و مغرب حساب کند، بنابر احتياط وجوبى، گرچه محتمل است عدم تکليف.

ج. در اين باره به مسأله‌ى ۶٣٣ رساله و قبل و بعد آن مراجعه شود.

ج. بله، بقيه را مى‌توان به قصد ادا به جا آورد.

ج. احتياطا خوانده شود.