ج. احتياط واجب آن است که طرف بيرون ديوار مسجد را هم نجس نکنند و اگر نجس شود، نجاستش را برطرف نمايند؛ مگر آن که واقف آن را جزو مسجد قرار نداده باشد.

ج. اگر سبب رونق و ترويج مذهب باطل آن‌ها نباشد، جايز است.

ج. سهوا اشکال ندارد، به خلاف عمد.

ج. احتياطا خوانده شود.

ج. در فرض سؤال اگر آگاه کردن او به وقت، مُضرّ به حالش نباشد، جايز است خصوصا با اجازه‌ى او از اوّل.

ج. بله، بقيه را مى‌توان به قصد ادا به جا آورد.

ج. بنابر اظهر مى‌تواند به گمان خود عمل نمايد ولى اگر مشکل نباشد، احتياط در تحصيل علم و يا گمان قوى‌تر است.

ج. احتياط مستحب پوشاندن کف پا است.

ج. اگر کمتر از درهم است مستثنى است و نماز او اشکال ندارد و اگر بيش از آن است و بدون به هم خوردن نماز مى‌تواند بين نماز محل نجاست را آب بکشد و تطهير کند و يا اگر لباسش نجس شده، مى‌تواند آن را درآورد، همين کار را انجام دهد و نماز را تمام کند و در غير اين صورت بايد نماز را بشکند و با بدن و لباس پاک نماز بخواند.

ج. بعداز خشک شدن مى‌تواند نماز بخواند.