ج. احوط ترک اقتدا است در آن رکعت، مگر بدانيد که مى‌توانيد بقيه‌ى تکبيرات را با قنوت‌ها به جا آوريد و به رکوع امام ملحق شويد.

ج. احوط اتمام آن نماز و اعاده آن مى‌باشد..

ج. اگر ترتيب قضا شدن آن نمازها معلوم است، قضاى آن‌ها نيز بايد به ترتيب خوانده شود و اگر ترتيب نمازها را نمى‌داند، اگر رعايت ترتيب مستلزم تکرار عمل باشد، رعايت ترتيب لازم نيست. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله ١٢۵٧ مراجعه شود).

ج. خير.

ج. احتياط واجب آن است که موقع ايستادن، هر دو پا روى زمين باشد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يک پا هم باشد، اشکال ندارد و اگر ايستادن صدق کرد و از روى فراموشى روى يک پا قرار گرفت، نمازش باطل نيست؛ گر چه محل احتياط است.

ج. اگر به نيّت ذکر مطلق بوده، نمازش صحيح است و اشکال ندارد.

ج. زن، به تکليف خودش عمل کند (مسأله‌ى ١٢۵۶ رساله).

ج. اگر به جهت ندانستن مسأله باشد، لازم است على الاحوط.

ج. تکرار همان کلمه کافى است.

ج. مانعى ندارد.