ج. در قبل از ظهر اشکال ندارد.

ج. اگر خون را عمدا فرو دهد، روزه‌اش باطل مى‌شود و فرقى بين ضرورت و عدم آن نيست. بلى، در مورد ضرورت کفّاره ندارد؛ ولى دستور پزشک به تنهايى ضرورت‌آور نيست.

ج. روزه باطل است و بنابر احتياط واجب، کفّاره جمع دارد؛ مگر در صورتى که جاهل قاصر و غير ملتفت به سؤال باشد که خصوص قضاى بعد از رفع قصور واجب است.

ج. روزه‌ى آن روز باطل است.

ج. خير.

ج. مسافر نمى‌تواند در سفر روزه بگيرد، مگر اين که روزه گرفتن در سفر را نذر کرده باشد، که در اين صورت روزه گرفتن صحيح است و بنابر احتياط واجب روزه مستحبى را در سفر به نيّت رجا بايد گرفت، مگر در مدينه مشرفه که بنابر روايت، مسافر مى‌تواند براى برآورده شدن حاجت سه روز روزه بگيرد.

ج. اگر اين شخص براى به دست آوردن آمپول يا دوا، به ضرر سنگينى دچار مى‌شود، روزه بر او واجب نيست و اگر به حدّ ضرر سنگين نيست، به دست آوردن دارو بر او واجب است و قدرت بر سبب (دارو)، قدرت بر مسبّب (روزه) است.

ج. اگر در همان سال مرده است، قضا و کفاره ندارد.

ج. بايد آن روزه را قضا نمايد، ولى کفّاره ندارد.

ج. بهتر است در حال روزه نباشد، چون بايد مواظب باشد چيزى وارد حلق نشود.