ج. خير، همين که امين باشد کافى است.

ج. در صورت توقّف حيات مريض‌هايى بر اين کار و عدم تمکن از بدن کافر، با احتياط در اجازه گرفتن از ورثه و اجازه گرفتن از حاکم شرع، بعيد نيست جايز باشد.

ج. در غسل و نماز ميّت قصد قربت لازم است و در کفن نمودن و دفن کردن، لازم نيست.

ج. اگر خوفى بر ميّت نيست صبر کنند؛ اگرچه حرمت مسلّم از اولويت زمانى است که مزاحمت با ولىّ داشته باشد و وجوب اذن و اجازه گرفتن ـ که عمل بدون آن باطل است ـ مبنى بر احتياط است.

ج. بله.

ج. محارم او از زير لباس با عدم نظر و لمس، على الاحوط او را غسل دهند و اگر محارم ندارد شرط مماثلث ساقط است و احتياط آن است که هر يک از مرد و زن او را از روى لباس غسل دهند بر هر تقدير.

ج. براى نمازهاى بعدى بايد غسل کند.

ج. غسل واجب نيست، اگرچه جايى را که سرد شده مسّ نمايد.

ج. احتياط مستحب آن است که اوّل کافور را به پيشانى ميّت بمالند و در جاهاى ديگر ترتيب لازم نيست، و عدم رعايت ترتيب، اشکالى به آن وارد نمى‌کند.

ج. بنابر احتياط لنگ بايد از ناف تا زانو، اطراف بدن را بپوشاند و پيراهن بايد از سر شانه تا نصف ساق پا، تمام بدن را بپوشاند و درازاى سرتاسرى بايد به قدرى باشد که بستن دو سر آن ممکن باشد و پهناى آن بايد به اندازه‌اى باشد که يک طرف آن روى طرف ديگر بيايد.