ج. در اين تأمّل است، پس احتياط در مصالحه است.

ج. هر کدام از دختر و پسر بر خودش ولايت دارد، امر مهر هم به خود او مربوط است.

ج. ملاک بر اقلّ (کمتر) است که قدر متيقّن است.

ج. شيربها که جهت تهيّه‌ى جهيزيّه تمليک شده، اگر قيد شده باشد که براى اين کار مصرف شود، بايد صرف در آن کار شود و در هر صورت پدر حقّ ندارد بعد از تمليک جهيزيّه و تحويل به فرزند آن را پس بگيرد.

ج. تحصيل علم برايش جايز است، ولى بايد نفقه زن و فرزندانش را بدهد.

ج. بله، گناه‌کار و مديون است.

ج. اختيار با شما است.

ج. اگر اين قسم به اسماى مختصه يا غالبه‌ى خداوند متعال باشد و درباره‌ى  زوجه‌ى دائمه‌ى مدخولٌ‌بها و براى ضرر رساندن به او باشد و مقيّد به ابد يا بيش از چهارماه باشد، پس اگر زن صبر نکرد به حاکم مرافعه مى‌کند و حاکم هم پس از چهار ماه او را مجبور به رجوع يا طلاق مى‌کند و مرد هم هر وقت وطى نمود، بايد کفّاره بدهد.

ج. اجابت او مطلوب است.

ج. ارتباط، موجب نشوز نمى‌شود.