ج. هر دو متعلّق خمس است به استثناى مقدارى که براى تکميل سرمايه مورد نياز و مطابق شأن در نظر گرفته شود و يا در مؤونه‌ى سال صرف شود.

ج. اگر نمى‌تواند، آن مقدار را از ارباح سال آينده بدهد و راهش اين است که ـ مثل جهيزيه و فيش حجّ ـ ، آن‌ها را از قبل تحصيل کند خمس ندارد، ولى اگر در آن مورد مصرف نشد، بايد خمس همه را بدهد.

ج. اگر داخل سرمايه و مؤونه است، خمس ندارد.

ج. اگر در زندگى به کشت در آن زمين‌ها محتاج بوده، پول آن‌ها هم خمس ندارد، مگر آن چه سر سال زياد بيايد.

ج. اگر مورد نياز است، خمس ندارد.

ج. ارث خمس ندارد ولى سود آن اگر زايد بر مؤونه باشد خمس دارد.

ج. اگر شرط سود نشده بوده، اشکال ندارد و آن سود مال خمس دهنده يا صاحب حساب يا مستحقّ يعنى کسى است که خمس بايد به او پرداخت شود، که اولويت با سوّمى است.

ج. خير، پول قرض گرفته شده خمس ندارد.

ج. اگر قرضى دارد که براى اداى آن بايد تدريجا تا چند سال جمع کند، جزو مؤونه حساب مى‌شود و اگر در آخر سال مقدار جمع شده را نزد حاکم شرع يا شخص ديگرى براى اداى دين امانت بگذارد، موافق احتياط است.

ج. اگر مورد نياز سکونت او نبوده، بايد خمس زيادتى آن را بپردازد، مگر اين که از اوّل آن را به اين نيّت پس انداز کرده باشد که مانند نگهدارى جهيزيّه دختر مى‌شود.