ج. استماع قرآن اشکال ندارد و با شنيدن آيه سجده بايد سجده کند و طهارت در آن شرط نيست.

ج. اگر آن غسل‌هاى واجب را به قصد وظيفه انجام مى‌داده ـ که همين طور هم هست ـ ، نمازهاى بعد از غسل قضا ندارد.

ج. نزديکى در حال حيض هم بر زن هم بر مرد حرام است ولى بوسيدن و لذت‌هاى ديگر جايز است و لذّت بردن از مابين ناف تا زانو مکروه است.

ج. بر او لازم است مانند ديگران در صورتى که نتواند به ميقات برگردد، به خارج حرم رفته واز آن‌جا احرام ببندد؛ بلکه احتياط اين است که تا آن جا که ممکن است از حرم دور شود واحرام ببندد به‌شرطى که اين عمل مستلزم فوت حج نباشد و در صورتى که انجام اين عمل برايش ممکن نباشد، با ديگران يکسان خواهد بود، يعنى مانند ديگران از حرم محرم شود.

 ج. يعنى در هشت روز بعد از ده روز ايام نفاس اگر خون ديد، احتياط مستحبى موکد، جمع بين وظيفه استحاضه و نفاس است و در آخر به قصد وظيفه و اميد مطلوبيت غسل نفاس به جا مى‌آورد که با غسل استحاضه در عمل متحد است.

ج. استحاضه قليله مانند حدث اصغرى است که استمرار دارد مانند کسى است که سلس بول دارد. اما استحاضه متوسطه و کثيره علاوه بر اين که مانند حدث اصغر عمل مى‌کند و باعث وجوب وضو مى‌شود، مانند حدث اکبر باعث وجوب غسل هم مى‌شود.

ج. اگر آن لکه‌ها خون باشد ادامه عادت است قبل از ده روز، و بعد از ده روز استحاضه است.

ج. بله بايد براى نماز ظهر وعصر غسل کند، واگر بعد از نماز ظهر وعصر متوسطه شود بايد براى نماز مغرب وعشا غسل نمايد.

ج. ١) زن مستحاضه قليله براى طواف وضو مى‌گيرد، اگر در بين طواف و نماز خون نبيند با آن وضو مى‌تواند نماز طواف و مستحبات ديگر را به جا آورد؛

٢) ولى اگر خون مستمر باشد، بايد براى نماز طواف وضوى ديگرى بگيرد. خلاصه در حکم، مانند دو نماز واجب است.

ج. خونى که به طور غالب در هر ماه چند روز از رحم زن دفع مى‌شود، خون حيض (قاعدگى) است و زن را به هنگام خون ديدن «حائض» مى‌نامند.