ج. در صورتى که روزهايى که خون ديده و روزهايى که در وسط پاک بوده، روى هم از ده روز بيشتر نشود، تمام اين مدت را حيض قرار مى‌دهد.

ج. هفت روز اوّل آن حيض وپنج روز بعد استحاضه مى‌باشد. چون زنى که عادت وقتيه وعدديه دارد، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند، خونى که در روزهاى عادت ديده اگرچه نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد، حيض است، وخونى که بعد از روزهاى عادت ديده اگرچه نشانه‌هاى حيض را داشته باشد استحاضه است.

ج. اگر يک مرتبه بر خلاف عادت سابق حيض ديده‌ايد، عادت زايل نشده است؛ ولى اگر چند مرتبه باشد به نحوى که نزد عرف صدق کند عادت زايل شده است مضطربه هستيد.

ج. شصت سال قمرى معادل ۵٨ سال و ٧٧ روز و ١٢ ساعت شمسى مى‌شود. و پنجاه سال قمرى معادل ۴٨ سال و ١٧٩ روز شمسى مى‌باشد.

ج. نماز، روزه، طواف، اعتکاف و نماز احتياط بر حائض جايز نيست و اگر انجام دهد، باطل است.

ج. استماع قرآن اشکال ندارد و با شنيدن آيه سجده بايد سجده کند و طهارت در آن شرط نيست.

ج. اگر آن غسل‌هاى واجب را به قصد وظيفه انجام مى‌داده ـ که همين طور هم هست ـ ، نمازهاى بعد از غسل قضا ندارد.

ج. نزديکى در حال حيض هم بر زن هم بر مرد حرام است ولى بوسيدن و لذت‌هاى ديگر جايز است و لذّت بردن از مابين ناف تا زانو مکروه است.

ج. بر او لازم است مانند ديگران در صورتى که نتواند به ميقات برگردد، به خارج حرم رفته واز آن‌جا احرام ببندد؛ بلکه احتياط اين است که تا آن جا که ممکن است از حرم دور شود واحرام ببندد به‌شرطى که اين عمل مستلزم فوت حج نباشد و در صورتى که انجام اين عمل برايش ممکن نباشد، با ديگران يکسان خواهد بود، يعنى مانند ديگران از حرم محرم شود.

 ج. يعنى در هشت روز بعد از ده روز ايام نفاس اگر خون ديد، احتياط مستحبى موکد، جمع بين وظيفه استحاضه و نفاس است و در آخر به قصد وظيفه و اميد مطلوبيت غسل نفاس به جا مى‌آورد که با غسل استحاضه در عمل متحد است.