ج. بازگشت آن به همان طهارت داشتن است که کفايت مى‌کند.

ج. مقدارى از بينى و دهان که ظاهر است، بايد شسته شود.

ج. اگر نسبت به آب وضو مستهلک است، مانعى ندارد و در اين جا نيّت وضو هم مى‌تواند با آن بنمايد.

ج. اعتنا نکنيد.

ج. خير، لازم نيست.

ج. به طورى که آب مسح غالب باشد اشکال ندارد و هم‌چنين اگر پا به مقدار واجب مسح، خشک باشد.

ج. ائمه ـ عليهم‌السّلام ـ در روايت فرموده‌اند: «الوضوء على الوضوء نورٌ على نورٍ»؛ (وضوگرفتن در حال وضو، نورى است که بر نور اضافه مى‌شود.)

ج. استحباب وضو در ايام عادت باقى است، هر چند با آن نمى‌توان اعمالى را که بايد با وضو انجام داد، به جاى آورد.

ج. احتياطا غسل کند و وضو هم بگيرد.

ج. اعتنا نکنيد.