ج. با قسمت ديگر کف دست که ملاقات با آب صورت نکرده، پا را مسح کند.

ج. در صورتى که موالات بين افعال وضو از بين نرود، اشکالى ندارد. (به توضيح بيشتر در مسأله‌ى ٢٨٧ و ٢٨٩ رساله رجوع شود.)

ج. بايد دوباره مسح نمايد.

ج. اگر احتمال بدهد که به قدر مسح واجب، رطوبت کف دست با آب اعضاى ديگر مخلوط نشده، محکوم به صحّت است و در غير اين صورت بايد آن‌ها را قضا کند.

ج. بايد موهاى اضافى را کنار بزند و بر بن موهاى مربوط به جلوى سر مسح نمايد و همين که عرفا از بالا به پايين باشد، کافى است.

ج. آن وضو و نمازها باطل بوده است.

ج. فقط پاک بودن محل مسح، شرط است و بقيه سر لازم نيست پاک باشد.

ج. خير ضرر ندارد، زيرا ميزان، جاى مسح است که بايد خشک باشد.

ج. ابتدا بايد پا را خشک کرد و سپس مسح نمود، البته اگر رطوبت پا به قدرى کم است که آب مسح بر آن غالب است، اشکالى ندارد.

ج. اعتنا نکنيد.