ج. در همان سفر شغلىِ اوّل نماز او تمام است؛ اگر ده روز اقامت با قصد در غير وطن و يا بدون قصد در وطن نکرده باشد.

ج. با صدق عمليّت سفر (سفر کارى)، بعد از سفر اوّل نمازش تمام است.

ج. در آن ١۵ روز نماز و روزه‌اش تمام است، البته غير سفر شرعى اوّل يعنى هشت فرسخ آغاز سفر.

ج. قصد انجام وظيفه فعليّه کافى است و نيّت لازم نيست به زبان ذکر شود.

ج. با اذان آن محل افطار و نماز را بايد به جا آورد.

ج. روزه‌ى واجب معين مثل ماه رمضان را، هم بايد بگيرد و هم قضايش را به جا آورد.

ج. در صورت اوّل احتياطا بايد آن نماز و روزه‌ها را قضا کند و در صورت دوم هم واجب است قضا کند.

ج. خير، لازم نيست.

ج. اگر پدر و مادر شما يا خود شما قصد داريد تا آخر، هر تابستان دو سه ماهى به آن‌جا برويد و بمانيد، آمل وطن شما هم مى‌شود.

ج. اگر عرفا يک محل محسوب مى‌شوند، حکم يک محل را دارند.