ج. در تحقق جماعت فقط کافى است که مأموم نيّت اقتدا داشته باشد وامامت براى امام معتبر نيست و بدون نيّت او، جماعت از طرفين منعقد مى‌شود و احکام آن از قبيل متابعت و شک جارى است، اما در استحقاق ثواب جماعت براى امام، بدون نيّت تامّل است و نيز در اين صورت احوط براى امام اين است که احکام جماعت را بر اين نماز جارى نکند.

ج. اگر مأمومين فهميده بودند که رکعت سوم است و تشهد و سلام داده‌اند، نمازشان باطل است، در غير اين صورت امام و مأموم پس از نماز و پيش از آن که عملى که باطل کننده‌ى نماز است انجام دهند بايد فورا مقدارى که فراموش کرده‌اند را به جا آورند.

ج. اگر به قصد مطلق ذکر بگويد، اشکال ندارد.

ج. اشکال ندارد، نماز همه صحيح است.

ج. نماز جماعت مقدّم است.

ج. اگر اخذ اجرت صدق ننمايد، مانعى ندارد وگر نه جايز نيست، بنابر احوط.

ج. اگر آن تدريس بر او واجب شرعى باشد و بدون عذر آن را ترک مى‌کند، عدم حضور او مُخلّ به عدالت مى‌شود.

ج. اگر ديگرى (غير سيد) فقيه‌تر نيست، سيّد اولويّت دارد.

ج. ظاهرا اشکال ندارد.

ج. اگر فقط اشکال در کوچکى کف دست باشد، اظهر صحّت جماعت است.