ج. بنابر احتياط صف‌هاى بعدى پس از تکبيره‌الاحرام صف‌هاى جلويى، تکبيرة الاحرام بگويند.

ج. انسان در بين نماز جماعتى که خواندن آن به جماعت واجب نيست، بنابر اظهر مى‌تواند نيّت فرادا کند، اگرچه از اوّل قصد فرادا داشته باشد، وفرادا در هر جاى نماز جماعت که باشد اشکال ندارد ولى ممکن است از جهت اخلال به نظم جماعت و اشتباه انداختن مأمومين ممنوع باشد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١١۴٣ رساله رجوع شود.)

ج. بله، مى‌تواند.

ج. امام و مأمومين که مى‌دانستند و قصد انفراد نکردند نمازشان باطل است، ولى آن‌هايى که نمى‌دانستند، نمازشان صحيح است.

ج. اشکال ندارد.

ج. در آن چه مربوط به حق النّاس و يا هر چه انسان مأمور به تدارک است، نيست و در غير آن بى‌اثر نيست.

ج. هر گناه غير از گناه کبيره (که تعريف آن گذشته) صغيره است و انجام دادن آن براى بار دوّم (بدون اين که پس از بار اوّل توبه واقع شود) اصرار است.

ج. اگر امکان حمل بر صحّت ندارد، از عدالت خارج مى‌شود.

ج. نماز او به جماعت باطل است هر چند آن امام جماعت ديگر هم نزد او عادل باشد و اگر به صورت وجوب يا استحباب و يا احتياط، مأموم قرائت نماز خود را خوانده باشد، نماز او به طور فرادا صحيح است، ولى اگر طورى بوده که اگر قبل از نماز مى‌فهميد که دومى است، به او هم مثل اولى اقتدا مى‌کرده، نمازش به جماعت نيز صحيح است.

ج. خير، نمى‌تواند.