ج. يعنى او را به عسر نيندازد.

ج. مأمومين نبايد آن سجده‌ى سوم را به جا آورند و امام بعد از نماز احتياطا سجده‌ى سهو را به جا مى‌آورد.

ج. خير، لازم نيست، گر چه خوب است.

ج. امام کار حرام کرده و بايد نماز را ادامه نمى‌داده؛ ولى مأمومين که نمى‌دانستند، نمازشان صحيح است.

ج. جماعت باطل است؛ ولى نماز امام به صورت فرادا صحيح است و هم چنين مأمومين اگر مراعات وظيفه‌ى منفرد را بنمايند، نمازشان به صورت فرادا صحيح مى‌باشد.

ج. بايد دست از نماز بردارد و ادامه ندهد.

ج. خير.

ج. امام يا مأمومين مى‌توانند ديگرى را امام قرار دهند، خواه آن فرد از اعضاى جماعت باشد و يا کسى باشد که ابتداءا مى‌خواهد نماز بخواند. (مسأله‌ى ١٢٠٣ رساله).

ج. فرقى بين جماعت دوم و سوّم و هکذا نيست و اظهر استحباب است با انعقاد جماعت با مأمومين ديگرى غير از نماز جماعت قبلى.

ج. نماز مأمومين صحيح بوده و امام اگر در وقت نماز يادش بيايد، بايد شکسته به جا آورد ولى اگر بعد از وقت يادش بيايد، قضاى آن نماز بر او واجب نيست.