ج. اگر به قصد وظيفه بقيه نماز را خودش بخواند صحيح است، به خلاف اين که به جاى نيّت نکردن فرادا نيّت کند عدم فرادا بودن را.

ج. از همان جا که قصد فرادا کرده است بخواند، (مسأله‌ى ١١۴۴ رساله).

ج. اگر قدر متيقّن ندارد، از اوّل حمد به قصد احتياط بخواند.

ج. حدّ و مرزى ندارد، (مسأله‌ى ١١۴٣ رساله).

ج. اگر بى‌احترامى به گونه‌اى است که به حدّ حرمت نمى‌رسد، امر شما با فرض انحصار مسجد، مردّد بين راجح و مرجوح است که مختار هستيد و به اختلاف شرايط و خصوصيات انتخاب مى‌کنيد.

ج. انسان در بين نماز جماعتى که خواندن آن به جماعت واجب نيست، بنابر اظهر مى‌تواند نيّت فرادا کند، اگرچه از اوّل قصد فرادا داشته باشد، وفرادا در هر جاى نماز جماعت که باشد اشکال ندارد ولى ممکن است از جهت اخلال به نظم جماعت و اشتباه انداختن مأمومين ممنوع باشد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١١۴٣ رساله رجوع شود.)

ج. چون نيّت اقتدا داشته و منظور او فرادا بودن تمام رکعات نماز خودش بوده، نماز او درست است.

ج. اگر اهانت باشد، بدون عذر شرعى حرام است؛ گرچه در هر صورت نماز اگر با قصد قربت باشد، صحيح است.

ج. مانع ندارد و قصد احتياط داشته باشد.

ج. اشکال ندارد ولى احکام شرعى جماعت را نبايد اجرا کند؛ مثل تکرار تبعى در تقدّم سهوى و يا رجوع در شک.