ج. اگر مأموم، زياد از امام عقب بماند، نمازش بنابر اقوى صحيح است، ولى معصيت کرده است و اگر اين مخالفت در نماز زياد واقع شود، مخصوصا اگر در چند رکن انجام بگيرد ممکن است از نماز جماعت خارج شود، ولى اصل نماز صحيح است.

ج۱. در رکوع بنابر اظهر نمازش باطل است و اين اتفاق اگر در يک سجده واقع شود، نمازش صحيح است، ولى اگر در دو سجده اتفاق بيفتد، نمازش باطل است.

ج۲. نبايد به رکوع يا سجده برگردد.

ج. در غير تکبيره‌الاحرام از اقوال، متابعت لازم نيست. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١١٨۵ تا مسأله‌ى ١١٨٨ رساله رجوع شود.)

ج. احتياط در اين است که قصد فرادا کند و حمد را تمام کرده و بقيه نماز را هم خودش بخواند.

ج. وجوب متابعت، شرعى تعبّدى است، نه شرطى پس با تقدم يا تأخر فاحش عمدا يا از روى عذر، اقتدا باطل نمى‌شود، بنابر اقوى.

ج. اگر قصد فرادا کنيد مى‌توانيد بلند شده و نمازتان را ادامه دهيد و در غير اين صورت احوط آن است که در وقت تشهّد و تسليم امام به صورت تجافى بنشينيد.

ج. نماز او فرادا مى‌شود و در صورتى که بخواهد به جماعت ملحق شود، با عدول نيّت مى‌تواند نماز خود را به نافله تبديل کرده و پس از اتمام آن، به جماعت اقتدا کند.

ج. بايد آهسته بخواند.

ج. جاهل مقصّر در حکم عامد است.

ج. بايد حمد و سوره را به قصد قربت بخواند و اگر بعدا بفهمد که امام در رکعت اوّل يا دوم بوده، نمازش صحيح است.