ج. در هر صورت پسر بزرگ‌تر بايد ترک احتياط نکند و به وظيفه عمل کند و اميد است براى ميّت هم مفيد باشد و از رحمت خداوند بهره ببرد.

ج. فوريّت دارد و هر وقت بخواند ادا است و اگر از روى نافرمانى به تأخير بيندازد، باز هم اداى آن واجب فورى است.

ج. براى هر يک، نماز آيات واجب مى‌شود.

ج. هر چه يقين دارد که بر او واجب بوده را بايد قضا کند و به جا آورد.

ج. نشستن رو به قبله مستحب است و شرط صحّت نماز جمعه نيست و نماز را باطل نمى‌کند.

ج. بله.

ج. از اوّل آفتاب روز عيد است تا ظهر.

ج. بله، مى‌تواند؛ بلکه کافى است؛ داعى او براى نماز مغرب، و اشتباه در اخطار و تلفّظ مانعى ندارد؛ به خلاف آن که نماز ظهر قضا داشته و آن را در وقت نماز مغرب ـ که عدول صحيح نيست ـ نيّت کرده.

ج. جايز نيست.

ج. در اين صورت نماز باطل است. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله ٧٨٧ مراجعه شود).