ج. نظر با ريبه، نگاهى است که همانند کسى که نظر سويى دارد، باشد، اگرچه خوف فتنه نباشد و لذت اعم از ريبه است، واللّه‌ العالم.

ج. اگر اين نگاه کردن کمک به معصيت نباشد، جايز است.

ج. نگاه به جاهايى از بدن آن‌ها که عادتا پوشانده نمى‌شود، بدون قصد لذت و در صورتى که خوف واقع شدن در حرام نباشد، جايز است.

ج. بنابر احتياط واجب حرام است اما جواز نگاه کردن زن به قسمتى از بدن مرد نامحرم که غالبا باز است، مثل سر، خالى از وجه نيست، مگر اين که اين نگاه کردن کمک به معصيت باشد. (به مسأله‌ى ١٩٣٣ رجوع شود.)

ج. جايز نيست.

 ج. اگر جلب نظر نامحرم کند، جايز نيست.

ج. در هر جايى که انسان نتواند مسايل شرعيّه‌اش را رعايت کند، نمى‌تواند در حال اختيار در آن جا بماند.

ج. مثل گوش دادن به صوت حَسنِ او است.

ج. اشکال دارد.

ج. شنيدن صداى زن بدون ريبه و فساد مانع ندارد و يقينا ريگ گذاشتن واجب نيست و در هر صورت بايد از اختلاط مرد و زن اجتناب شود.