ج. اگر آن نگاه تکرار نشده و يا ادامه نيابد، اشکال ندارد.

ج. نگاه کردن به زن مسلمان بدون ريبه هم جايز نيست، مگر وجه و کفين.

ج. اگر موجب تهييج شهوات اهل آن است، جايز نيست.

 ج. نگاه کردن به قسمتى از بدن مرد نامحرم که غالبا باز است ـ مثل سر ـ اشکالى ندارد، مگر اين که نگاه کردن کمک به معصيت باشد و در غير اين مواضع بنابراحتياط واجب حرام است.

ج. در صورت مفسده حکم آن حرمت است، و نگاه با عدم ريبه در آن‌چه جايز است از مسلمان، اشکال ندارد و در غير آن‌ها محلّ احتياط است. (جهت توضيح بيشتر به مسأله‌ى ١٩٣۵ رساله رجوع شود.)

ج. مثل سايرين جايز نيست.

ج. نظر با ريبه، نگاهى است که همانند کسى که نظر سويى دارد، باشد، اگرچه خوف فتنه نباشد و لذت اعم از ريبه است، واللّه‌ العالم.

ج. اگر اين نگاه کردن کمک به معصيت نباشد، جايز است.

ج. نگاه به جاهايى از بدن آن‌ها که عادتا پوشانده نمى‌شود، بدون قصد لذت و در صورتى که خوف واقع شدن در حرام نباشد، جايز است.

ج. بنابر احتياط واجب حرام است اما جواز نگاه کردن زن به قسمتى از بدن مرد نامحرم که غالبا باز است، مثل سر، خالى از وجه نيست، مگر اين که اين نگاه کردن کمک به معصيت باشد. (به مسأله‌ى ١٩٣٣ رجوع شود.)