ج. در زمان حيض نزديکى نمودن در مهبل حائض با علم به آن حرام است، و درباره هر يک از مرد وزن، موجب فسق مى‌شود على المعروف، اگرچه معلوم نيست از گناهان کبيره باشد، بلى حلال شمردن آن، با علم به حرمت آن موجب کفر است.

ج. اگر در زمانى که نزديکى با زن حرام است (مثلاً در روزه ماه رمضان يا در حال حيض) با زن خود نزديکى کند، در صورتى که عرق او خشک نشده واگر وظيفه‌اش تيمم باشد تيمم نکرده، بنا بر احتياط واجب بايد از عرق خود، در حال نماز، اجتناب نمايد. و اگر تيمم کرده، بنا بر اظهر اجتناب از عرقى که بعد از تيمم فوق حاصل شده، حتى اگر خشک نشده باشد، لازم نيست.

ج. مشهور بين فقها اين است که اگر حائض شدن پيش از تمام شدن چهار شوط باشد، طوافش باطل مى‌شود و چنان‌چه بعد از آن باشد، آن‌چه به جا آورده صحيح است، و واجب است بعد از پاکى و غسل نمودن، باقيمانده را به جا آورد. و احوط در هر دو صورت اين است که بعد از پاکى يک طواف کامل به نيت اعم از تمام و اتمام به جا آورد، به اين معنى که چنين نيّت کند که اگر يک طواف کامل بر من واجب است، که اين طواف است و اگر به جا آوردن کمبود طواف سابق بر من واجب است، هر مقدار از اين طواف کمبود او را تکميل کند بکند و باقيمانده، زيادى باشد. و اين در صورتى است که وقت اين کار را داشته باشد و در غير اين صورت سعى و تقصير نموده وبراى حج محرم شود و لازم است پس از بازگشت از منى و قبل از طواف حج، قضاى طواف عمره را به نحوى که گفته شد به جا آورد.

ج. به مسأله‌ى ۴٠٧ و ۴٠١، رساله و به جواب سؤال قبلى مراجعه شود.

ج. مورد احتياط است (وظيفه مستحاضه را انجام دهد و کارهايى که بر حائض حرام است را ترک کند).

ج. اگر حالت قبل خود را مى‌داند به همان عمل کند و اگر حالت قبل را ندارد يا نمى‌داند، به سخت‌ترين حالت عمل کند.

ج. نه در صورت شک واجب نيست

ج. اگر آلوده به خون نشده باشد پاک است.

ج. حکم به پاکى و طهارت آن بکند و در نتيجه نه نياز به شستن دارد و نه غسل و وضو مى‌خواهد و احتياج به وارسى هم نيست.

ج. بايد همان شرطيت حيض، به اين که کمتر از ٣ روز و بيشتر از ١٠ روز نباشد را در نزديک وقت عادت رعايت کند و کار با همين تمام مى‌شود و نيازى به احتساب ماه نيست.