ج. زن‌هاى حائض بر شش قسمند:

١) صاحب عادت وقتيه وعدديه، وآن زنى است که دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند وشماره روزهاى حيض او هم در هر دو ماه يک اندازه باشد، مثل آن که دو ماه پشت سر هم از اوّل ماه تا هفتم آن خون ببيند.

٢) صاحب عادت وقتيه، وآن زنى است که دو ماه پشت سر هم در وقت معين، خون حيض ببيند ولى شماره روزهاى حيض او در هر دو ماه يک اندازه نباشد، مثلاً دو ماه پشت سر هم از روز اوّل ماه خون ببيند ولى ماه اوّل روز هفتم وماه دوم روز هشتم از خون پاک شود.

٣) صاحب عادت عدديه، وآن زنى است که شماره روزهاى حيض او در دو ماه پشت سر هم به يک اندازه باشد، ولى وقت ديدن آن دو خون يکى نباشد، مثل آن که ماه اوّل از پنجم تا دهم وماه دوم از دوازدهم تا هفدهم خون ببيند.

۴) مضطربه، وآن زنى است که چند ماه خون ديده ولى عادت معينى پيدا نکرده، يا قبلاً عادت داشته ولى عادتش به هم خورده وعادت تازه‌اى پيدا نکرده است.

۵) مبتدئه، و آن زنى است که دفعه اوّل خون ديدن او است.

۶) ناسيه، وآن زنى است که عادت خود را فراموش کرده است.

ج. به دست آمدن عادت جديد تنها در صورتى است که دو مرتبه پشت سرهم به يک شکل بر خلاف عادت قبل ببيند، پس در مورد سؤال عادت جديد به وجود نيامده است.

ج. تا موقعى که خون خارج نشده به حکم طاهر عمل کند.

ج. سيده حساب نمى‌شود.

ج. بله، قضاى آن نماز بر او واجب است.

ج. غسل حيض در احکام و کيفيت همانند غسل جنابت است اما براى نماز از وضو کفايت نمى‌کند.

ج. زنى که مدتش مثلاً شش روز است، روز اوّل ودوم آن، اوّل حيض است و روز سوم و چهارم، وسط حيض است وروز پنجم و ششم، آخر حيض است.

ج. طلاق دادن زن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است:

١) آن که شوهرش بعد از ازدواج با او نزديکى نکرده باشد.

٢) آبستن باشد، واگر معلوم نباشد که آبستن است وشوهر در حال حيض طلاقش بدهد، بعد بفهمد آبستن بوده، اشکال ندارد.

٣) مرد به واسطه غايب بودن، نتواند يا برايش مشکل باشد که پاک بودن زن را بفهمد، ولى احتياط مستحب در اين است که در اين صورت يک ماه صبر کند وبعد طلاق بدهد.

ج. سعى و تقصير نموده و نماز را تا پس از پاکى تأخير بيندازد و عمره‌اش صحيح است.

ج. ١) اگر مضطربه بيشتر از ده روز خون ببيند و همه خون‌هايى که ديده يک جور باشد، چنان‌چه عادت خويشان او مشخص است، آن مقدار را براى خون حيض و بقيه را استحاضه قرار مى‌دهد.

٢) مضطربه اگر بيشتر از ده روز خونى ببيند که چند روز آن نشانه حيض و چند روز ديگر آن نشانه استحاضه دارد، چنان‌چه خونى که نشانه حيض دارد کمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، همه آن حيض است، و اگر خونى که نشانه حيض را دارد کمتر از سه روز باشد، بايد بنابر احتياط تا هفت روز را حيض قرار دهد.