ج. اگر از درآوردن چکمه در تمام وقت نماز قانونا ممنوع است، براى وضو بايد آن را بيرون آورده و معلوم نيست اين منع، عقلايى باشد و واجب الاطاعة نيست. بله اگر در معرض خطر باشد و بر خود بيم‌ناک باشد، از باب ضرورت، بر کفش مسح کند.

ج. بله و معناى استحباب نفسى آن است که وضو به قصد قربت صحيح است، هر چند نيّت هيچ يک از غايات آن را هم نکند، حتى نيّت بودن بر طهارت را.

ج. وضو صحيح است، هر چند مرتکب حرام شده است.

ج. تا وقتى که يکى از مبطلات وضو حادث نشود.

ج. منظور از قصد طهارت با وضوبودن است و نيّت وجوب يا استحباب در وضو لازم نيست، و با وضوى مستحبى هم مى‌توان کار واجب را انجام داد.

ج. با دقت، هر محلى از عضو وضو را يک مرتبه بشوييد، ولى به هيچ وجه تکرار نکنيد.

ج. تا وقتى کراهت صاحبان آن احراز نشود، وضو گرفتن اشکالى ندارد.

ج. لاک و امثال آن که جرميّت دارد، مانع از رسيدن آب به پوست است، لذا بايد قبل از وضو آن‌ها را برطرف کند.

ج. اگر انگشتان ديگر پا، لاک ندارد مى‌توان از سر انگشتان ديگر مسح نمود اما اگر بخواهد از سر انگشت بزرگ مسح کند، برطرف کردن لاک به اندازه‌ى مسمّاى مسح لازم است.

ج. قبل از نماز بايد تفحّص کنيد.