ج. تا وقتى که احراز کراهت و عدم رضايت صاحبان آن نشده باشد، اگر معمولاً متدينين از آن آب وضو مى‌گيرند، وضو گرفتن از آن‌ها اشکالى ندارد.

ج. نمى‌توان وضو را ادامه داد، مگر اين که در همان بين بتوان صاحبش را راضى نمود يا اطمينان به رضايت او داشت؛ هر چند به پرداخت قيمت آب به او.

ج. اگر چربى آن به حدّى است که عرفا آب به پوست مى‌رسد مانع نيست.

ج. بايد وضو و غسل جبيره به جا آورد و احتياطا تيمم هم بنمايد.

ج. اگر دست بر بخيّه بکشد و آب به گرداگرد سرم برساند، کافى است.

ج. اگر هر دو دست است، بايد با کمک ديگران وضوى جبيره بگيرد و مسح او را هم فرد ديگرى انجام دهد، به اين صورت که از دست او آب بگيرد و به جاى مسح او بکشد و احتياطا او با کمک ديگران تيمم هم بنمايد. (مسأله‌ى ٢٩٠ رساله)

ج. بله، بايد با دست چپ بکشد.

ج. جايز نيست، بنابر احتياط.

ج. نيّت باطل کردن وضو، باطل کننده آن نيست، مگر آن که يکى از مبطلات از انسان صادر شود.

ج. مقدارى از صورت که بين انگشت شست و ميانى قرار مى‌گيرد در وضو بايد شسته شود. (به توضيح مذکور در مسأله‌ى ٢٣٨ رساله مراجعه شود.)