ج. بله، جايز است.

ج. بعيد نيست مستحب بودن اقرار به ولايت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب ـ عليه‌السّلام ـ در اذان، در صورتى که به نيّت مطلوب بودن گفته شود و کامل‌ترين عبارتى که اين جا گفته مى‌شود آن است که اقرار به خليفه‌ى دين بودن يا وصى بودن اميرالمؤمنين ـ عليه‌السّلام ـ و ائمه طاهرين ـ عليهم‌السّلام ـ در آن باشد و ذکر صلوات، مانعى ندارد. (مسأله ٧۵٨ رساله)

ج. اگر امام نشنيده ولو مأمومين شنيده باشند، براى امام جماعت کافى نيست.

ج. اگر متوجه شود که تمام نماز را پيش از وقت خوانده، بايد نمازش را دوباره بخواند؛ ولى اگر در بين نماز بفهمد که وقت داخل شده، يا بعد از نماز متوجه شود که در بين نماز وقت داخل شده، نماز او صحيح است.

ج. اگر از جهت استخفاف و کوچک شمردن نماز باشد، اشکال دارد.

ج. اگر مشقّتِ قابل تحمّل باشد بايد به سمت قبله نماز بخواند.

ج. چنانچه وقت نماز وسعت دارد، بايد از روى احتياط چهار نماز به چهار طرف بخواند، اگرچه بعيد نيست فقط يک نماز به يکى از چهار طرف که بخواند کافى باشد و سه نماز ديگر مستحب و از روى احتياط باشد و اگر به اندازه چهار نماز وقت ندارد، بايد به اندازه‌اى که وقت دارد بخواند و در مواردى که نماز متعدد مى‌خواند بايد نمازها را طورى بخواند که يقين کند يکى از آن‌ها رو به قبله بوده است يا اگر از قبله کج بوده، به طرف دست راست و دست چپ نرسيده است.

ج. اگر پوست پا و رنگ و شبح پيدا نباشد، اشکال ندارد.

ج. اگر از بواسيرى که دانه‌هاى آن بيرون نباشد، خونى به لباس يا بدن برسد، بنابر اظهر نمى‌تواند با آن نماز بخواند؛ مگر اين‌که مضطر و مجبور باشد با همين لباس يا بدن نماز بخواند يا براى شخص او آب کشيدن يا تعويض آن‌ها مشکل و سخت باشد. اما خون بواسيرى که دانه‌هاى آن بيرون است و يا اين‌که دانه‌هاى آن در داخل است، ولى مثل بواسيرى که در بيرون است، بدن يا لباسش را نجس مى‌کند، بدون اشکال نماز خواندن با آن جايز است.

ج. لازم نيست.