ج. اگر بداند آن لباس دزدى است، نماز اشکال دارد.

ج. خير اشکال ندارد.

ج. در اين صورت اگر نامحرم او را نمى‌بيند ايستاده نماز بخواند و جلوى خود را با دست بپوشاند و اگر در رکوع و سجود عورت او بيشتر نمايان مى‌شود، مى‌تواند رکوع و سجود را در حال قيام با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پايين‌تر آورد. (جهت اطلاع بيشتر در اين رابطه به مسأله‌ى ۶۶٩ رساله رجوع شود).

ج. اگر اميد تمکن و برطرف شدن عذر را تا آخر وقت ندارد، نماز در آن صحيح است. (به مسأله ٧٣٢ رساله رجوع شود.)

ج. بله، صحيح است.

ج. با عدم دسترسى به صاحبان آن زمين، بايد به حاکم شرع جامع شرايط رجوع شود.

ج. فقط مى‌تواند حقّ خود را به مسجد اختصاص دهد و بعد از وفات او حقّ بطون ديگر به حال خود باقى است و به هر حال وقف آن صحيح نيست.

ج. بايد حاکم شرع اجازه دهد ثمن و قيمت زمين را صدقه دهند، هر چند به اين‌که اهل خير آن را بخرند وپول آن را صدقه دهند تا نماز در آن جا جايز باشد و احتياط در اين است که پس از صدقه قيمت، صيغه‌ى وقف را مجددا بخوانند.

ج. پشت‌بام و سرداب و محراب بنابر اظهر جزو مسجد است، مگر اين که علم به خروج آن‌ها از مسجد حاصل شود.

ج. اگر در مسجد قديم قابل استفاده نباشد، انتقال عين آن وسايل يا بدل آن‌ها، اشکال ندارد.