ج. ظاهرا بايد زکات بدهد و مى‌تواند زکات را از ديگران هم قبول کند.

ج. خير، زکات غلاّت بر کسى واجب است که در وقت تعلّق ملک او بوده است و اگر قرض دهنده ولو از مال ديگر داده ديگر لازم نيست قرض گيرنده بدهد و اگر بداند قرض دهنده مطلقا زکات آن را نمى‌دهد، نمى‌تواند در مقدار زکات تصرّف کند.

ج. سکه بهار آزادى زکات دارد و براى رواج آن همين که در مهريه‌ى زنان و جوايز و مانند اين‌ها کافى است.

ج. بله، از مؤونه است و فرق نمى‌کند.

ج. خرج‌هايى که تنها براى يکى از آن‌ها کرده، فقط از همان کسر مى‌شود، ولى اگر براى هر دو مخارجى کرده، بايد به هر دو قسمت نمايد، مثلاً اگر هر دو به يک اندازه بوده، مى‌تواند نصف مخارج را از جنسى که زکات دارد کم کند.

ج. هر کدام که در نياز و احتياج اولويت دارند.

ج. هر چه اهميت بيشترى داشته باشد، در اولويت قرار مى‌گيرد که به حسب موارد مختلف است.

ج. احتياط مستحب است که به سيّد ندهند؛ ولى زکات جايز نيست.

ج. بله، بايد تمام آن‌ها را بدهد؛ هر چند به تدريج باشد يا اگر ندارد، آن را وصيت کند.

ج. اعمالى را که طبق مذهب خودش يا طبق مذهب شيعه با قصد قربت به‌جا آورده قضا ندارد، فقط زکات را اگر بر وجه قربى به مؤمنين داده نشده بوده، دوباره بايد به اهل ايمان بدهد.