ج. احتياط مستحب است که به سيّد ندهند؛ ولى زکات جايز نيست.

ج. بله، بايد تمام آن‌ها را بدهد؛ هر چند به تدريج باشد يا اگر ندارد، آن را وصيت کند.

ج. کسى که سيّد است، نمى‌تواند از غير سيّد زکات بگيرد. (مسأله‌ى ١۵۴٢ رساله).

ج. اگر کنار هم نگذاشته، احتياط مستحب آن است که بعدا قضا کند؛ ولى اظهر اين است که زکات فطره ديگر بر او واجب نيست، ولى معصيت کرده است.

ج. ظاهرا از غير واجبات، واجب النّفقه مى‌تواند اداى زکات کند و لازم نيست بگويد زکات است.

ج. چون زکات اوّلاً به عين مال تعلق مى‌گيرد به همين جهت اولويت لزوميه دارد، (مسأله‌ى ١۴٧٨ رساله).

ج. اگر صرف در کشيدن ترياک مى‌کند، در ابتداى معتاد شدن نمى‌تواند به او بدهد؛ ولى اگر معتاد شده است، عدم پرداخت مبنى بر حرمت ادامه اعتياد است، و اگر صرف در ضروريات خود و عيالش مى‌کند، پرداخت زکات به او مانعى ندارد و هم چنين اگر ندانيم که آن را چه مى‌کند.

 ج. اگر منکر اصل زکات هستند، کافر و نجس‌اند. (با توضيح مذکور در مسأله‌ى ١١٠ رساله.)

ج. احتياطا بايد در مابه التفاوت آن با حکم شرع مصالحه کنند.

ج. فقير و مستحقّ زکات است.