ج. کسى که سيّد است، نمى‌تواند از غير سيّد زکات بگيرد. (مسأله‌ى ١۵۴٢ رساله).

ج. اگر کنار هم نگذاشته، احتياط مستحب آن است که بعدا قضا کند؛ ولى اظهر اين است که زکات فطره ديگر بر او واجب نيست، ولى معصيت کرده است.

ج. نمى‌تواند.

ج. خير، تعلق نمى‌گيرد.

ج. در آن‌چه که سال معتبر است، در بين سال اگر تبديل شود، وجوب پرداخت زکات ثابت نيست و اين معامله مانعى ندارد.

ج. به حسب ظاهر جزو مؤونه است.

ج. با زياد بودن و استقلال کاه، هزينه‌ها بر آن دو توزيع مى‌شود.

ج. بايد به سرپرست و ولىّ او داد.

ج. اگر قيمت کم نشود و با تراضى با گيرندگان باشد، مانعى ندارد.

ج. ظاهرا از غير واجبات، واجب النّفقه مى‌تواند اداى زکات کند و لازم نيست بگويد زکات است.