ج. اظهر جواز مساوات با امام، در محل ايستادن است، اگرچه احوط و افضل تقدم اندک امام است، و صدق تأخّر، مربوط به عرف است.

ج۱. در رکوع بنابر اظهر نمازش باطل است و اين اتفاق اگر در يک سجده واقع شود، نمازش صحيح است، ولى اگر در دو سجده اتفاق بيفتد، نمازش باطل است.

ج۲. نبايد به رکوع يا سجده برگردد.

ج. حدّ و مرزى ندارد، (مسأله‌ى ١١۴٣ رساله).

ج. مأمومين بايد رکوع را به جا آورند و نماز را فرادا بخوانند و امام اگر در سجده‌ى دوم فهميد، نمازش باطل است و اگر در سجده‌ى اوّل فهميد، بايد احتياطا نماز را با رکوع به جا آورد و باز نمازش را اعاده کند.

ج. به قصد ذکر مطلق مانعى ندارد.

ج. اشکال ندارد؛ ولى به صورت اختيارى اين فکرها را نکنيد.

ج. موارد آن مختلف است.

ج. اگر عادل و واجد شرايط باشد، جايز است.

ج. بله، مانعى ندارد.

ج. بله، فى الجمله نسبت به ديگران مقدّم است.