ج. در صورت شک، حکم آب مطلق را دارد و تا وقتى که يکى از اوصاف سه گانه آب به واسطه نجاست موجود در آن تغيير نکرده، پاک است.

ج. پاک نمى‌شود، مگر با جارى شدن آب از جزيى ديگر، به هر نحو باشد.

ج. چون برش به وسيله‌ى کارد و امثال آن است، در صورت يقين به ملاقات آن با دست غير مسلمان در حين برش يا بعد آن، محکوم به نجاست است و با تطهير قابل استفاده است.

ج. در صورت برطرف کردن عين نجس و آبکشى با آب کر، فشار و پايمال کردن لازم نيست و در آب قليل، فشار لازم نيست با دست باشد.

ج. بعد از برطرف کردن عين نجاست، با آب شلنگ ـ که به شير آب وصل است ـ آن جا را بشويند، به طورى که آب به تمام جاهاى نجس برسد.

ج. به مسأله‌ى ١۴٢ رساله رجوع شود.

ج. در صورت يقين يا اطمينان به چنين نوشتارى از کارهايى که موجب هتک است، بايد اجتناب نمود.

ج. اگر موجب هتک آن نباشد اشکال ندارد، مانند محو کردن آن‌ها.

ج. اگر ظاهر آن نجس شده باشد، به وسيله‌ى آب قليل يا فرو بردن در آب کر و جارى پاک مى‌شود، ولى باطن آن پاک نمى‌شود، مگر اين که در کر يا جارى به قدرى بماند که آب به باطن آن نفوذ کند، يعنى آب به هر جايى از باطن که يقين دارد نجاست به آن جا رسيده بود، برسد؛ و بنابراحوط بايد آب مطلق به باطن آن برود نه آب مضاف و قبلاً آن را براى تطهير باطن خشک کنند.

ج. در صورتى که عرف آن را آب مطلق بداند اشکال ندارد.