١۵٠۵. مريضى که در روى تخت بسترى بوده، مى‌ترسيده که اگر به سمت قبله رو کند، برايش خطر داشته باشد به همين جهت نمازهايش را به همان حال خوانده است، بعدا مى‌فهمد که ترس او بى‌مورد بوده، در اين صورت نمازهايى که خوانده چه حکمى دارد؟
ج. اگر خوف او عقلايى بوده و هيچ راه اطمينان بخشى نداشته، نماز او محکوم به صحت است و احوط اعاده است.
