ج. بايد خود آن زمين يا درآمد آن در امر متمحّض در جهت وقف، صرف  شود.

ج. مانعى ندارد و اين غير از وقف بر نفس است که صحيح نيست.

ج. هم چنان که رشد مربوط به سنّ نيست، منظور از ارشد هم منظور ارشد سنّى نيست.

ج. اگر شواهدى بر ملکيّت هست، مى‌توان به اين حرف‌ها توجّه نکرد؛ و با اشتهار به وقفيّت بايد احتياط کرد.

ج. ظاهرا اين وصيت است نه وقف. زيرا در وقف تأبيد لازم است و در غير ده روز، اين خانه مثل ساير املاک است.

ج. تا در همان‌جا محلّ استفاده‌اى دارد ـ بعينه يا ببدله ـ ، نمى‌توانند به جاى ديگر ببرند.

ج. بنابر اظهر صحيح است، در صورتى که همراه با عنوان حرامى مثل دوستى با کافر يا کمک بر کفر نباشد.

ج. اگر وقف بودن زمين محرز نيست و بين مردم محلّ شايع نيست و ملک يا حريم ملک کسى هم نيست، مى‌توانند از حريم مسجد براى توسعه مسجد استفاده کنند و اگر قسمتى از آن حريم مسجد نباشد، حسينيّه نمايند.

ج. شخص مزبور بايد با مراجعه آن اموال را به محل خودش برگرداند وگرنه ضامن است.

ج. صرف موقوفه در مصارف مشترکه مانعى ندارد، نه غير آن.