ج. ١) اگر معلوم شود وقف باطل بوده، مثل آن که واقف بالغ نبوده؛ ٢) در نفروختن آن مفسده بزرگ‌ترى مثل قتل نفس و هتک عرض باشد؛ ٣) معلوم  باشد که واقف محل خاصى در نظر نداشته، مثل زمينى که براى حمام ده وقف کرده باشد. در اين صورت‌ها فروختن جايز است.

اما در صورت اوّل، خود واقف يا وارث او مى‌تواند آن را براى خود بفروشد و در صورت دوم، موقوفه فروخته مى‌شود و تبديل به چيزى که به نظر واقف نزديک‌تر است مى‌شود و در صورت سوم به مثل آن تبديل مى‌گردد، مثلاً در جاى ديگر همان ده حمام ساخته مى‌شود.

هم چنين وقفى را که در آن اختلاف شده، به طورى که علم يا اطمينان به خرابى وقف پيدا شود، بنابر اظهر مى‌توان فروخت.