ج. خود را تفسيق کردن، جايز نيست.

ج. خير، نمى‌توانيد.

ج. جايز است.

ج. خير، باطل است.

ج. مأموم مى‌تواند صبر کند تا امام به رکوع رفته و سپس اقتدا کرده و به همراه امام به رکوع رود؛ اما اگر در حالى که امام ايستاده است اقتدا کند، بنابر احوط بايد حمد و سوره را بخواند و اگر براى سوره وقت ندارد، بايد حمد را تمام کند و در رکوع، خود را به امام برساند و اگر طورى است که اگر حمد را تمام کند به رکوع نخواهد رسيد، احتياط در اين است که قصد فرادا کند و حمد را تمام کرده و بقيه نماز را خودش بخواند و در رکعت دوم نيز مأموم در صورتى که اگر حمد را تمام کند به رکوع امام نمى‌رسد، نمى‌تواند حمد را رها کرده و همراه امام به رکوع رود؛ بلکه حمد را تمام نمايد و در سجده، خود را به امام برساند؛ گر چه احوط در اين صورت قصد فرادا است.

ج. مانعى ندارد.

ج. نيّت کردن متأخّر اشکال ندارد؛ ولى جلوتر از کسى که واسطه‌ى اتّصال او به امام است تکبيره‌الاحرام نگويد، بنابر احوط.

ج. بله، مى‌توان.

ج. نمازش صحيح است.

ج. اشکال ندارد ولى احکام شرعى جماعت را نبايد اجرا کند؛ مثل تکرار تبعى در تقدّم سهوى و يا رجوع در شک.