آقایی می‌گفت: در حجره‌ای در سامرا نزد دو نفر از علما نشسته بودیم، زائری آمد و گفت: می‌خواهم صدوپنجاه تومان سهم امام علیه‌السلام به شما بدهم، هیچ‌کدام از آن دو آقای معروف قبول نکردند، آن زائر نزد عالم دیگری رفت و اصرار کرد و او هم با اینکه قاعدتاً نباید سهم امام علیه‌السلام بگیرد، گرفت. ایشان می‌فرمو...

محل دفن و مزار حضرت هود و صالح پیغمبر علیهماالسلام معلوم و مشخص نبود، تا اینکه سید بحرالعلوم رحمه‌الله در وادی‌السلام نجف اشرف فرمود: اینجا را حفر کنید، حفر کردند. لوحی ظاهر شد که بر روی آن نوشته شده بود: «هذا قَبْرُ هُودٍ وَ صالحٍ؛ این قبر حضرت هود و صالح علیهماالسلام است»....

شیخ‌الرییس بوعلی سینا در کشتی، کتابی را در دست شخصی دید، آن را از او گرفت و از اول تا آخر مرور کرد، سپس کتاب را روی هم گذاشت و گفت: تمام مطالب آن را از بر دارم، از هر کجای آن می‌خواهید بپرسید! سید صالح حلی رحمه‌الله و شیخ‌الشریعه اصفهانی رحمه‌الله وقتی مطلبی برای یکی از این دو نفر یک بار خوانده می‌ش...

آقا شیخ عبدالحسین تهرانی رحمه‌الله در وسط مسجد متوکل در سامرا ایستاد و فرمود: این موضع را حفر کنید، حفر کردند، سنگ‌های مرمر قیمتی ظاهر گشت. دستور داد آنها را در حرم حضرت عسکریین علیهماالسلام نصب نمودند. همچنین ایشان می‌فرمود: زمینی در کنار فلان شهرستان، و زمینی دیگر در فلان‌جا دارای گنج است. عالمی د...

از آقای بروجردی رحمه‌الله نقل شده که آقای علم‌الهدی رحمه‌الله با اینکه نابینا بود، چهار هزار حدیث با سند حفظ داشت. همچنین در ملایر صدای سم اسب را شنید و گفت: این صدای اسب فلان خان است! و در مسجد بالا سر حضرت معصومه علیهاالسلام در قم، درحالی‌که در صف جماعت پشت سر مرحوم آقا شیخ عبدالکریم حائری نشسته ب...

آقا شیخ مرتضی طالقانی رحمه‌الله حدود ۹۰ سال عمر داشت و در مدرسه آقا سید محمدکاظم یزدی رحمه‌الله در نجف اشرف بودند. هنگامی که برای ایشان عماری (برانکارت و تخت انتقال بیمار) آوردند و از ایشان استجازه نمودند که جهت معالجه به منزل انتقال دهند، فرمود: «قُضِی الأمْرُ، غَداً یخْبَرُ بِوَفاتِی؛ کار تمام شده...

آقایی از معاریف و ائمه جماعت قم ـ که مدتی در نجف بود و همان‌جا متأهل و اولاددار شد و سپس به ایران آمد ـ می‌گفت: هفته‌ای بر من نمی‌گذشت که کرامتی در نجف نبینم. مثلاً هرگاه به شخصی احسان می‌کردم، در همان هفته به نحو احسن به من احسان می‌شد، و موارد زیادی از این قبیل را بیان می‌کرد....

آقایی که اهل جَفر بود، به آقای دیگر گفت: چیزی به تو می‌گویم، آن را به کسی مگو: این هفته، فلان روز آیت‌الله [سید محسن] حکیم رحمه‌الله وفات می‌کند. و چنان شد. دیدیم و شنیدیم که علما از همین تعلیم و تعلم‌های عادی حوزه به مقامات عالیه رسیده بودند. بله، «فَخُدْها بِقُوة؛ با قوت آن را بگیر»١ چیز دیگری است...

آقایی بود در قزوین (ملا خلیل قزوینی رحمه‌الله، و یا غیر او) که محصلین و روشن‌فکران در اطرافش نشسته بودند، یکی گفت: اینکه خداوند راجع به حضرت داوود علیه‌السلام می‌فرماید که: «وَ أَلَّنا لَهُ الْحَدِیدَ؛ و آهن را برای او نرم کردیم»١ یعنی به‌وسیله آتش آهن را برای ایشان نرم نمودیم و منظور از آیه این است...

مرحوم بیدآبادی به سید بحرالعلوم رحمه‌الله گفت: خدا به من چیزی عطا کرده است که اگر زاینده رود پر از طلا شود، باز از آن بالاتر و با ارزش‌تر است. در مقابل، شخصی به اشرفی (لیره طلا) گفته بود: همه مردم تو را برای چیز دیگر می‌خواهند، ولی من به تو عاشقم نه برای چیز دیگر! در محضر بهجت، ج۲، ص۱۵۳ ...