ج. اگر دورترين راه از هلاک را رعايت کند، مسؤوليتى ندارد.

[1]. با توجه به اين‏که اگر بخواهيم درمان، هيچ ضررى نداشته باشد گاهى اصلاً هيچ درمانى نبايد بکنيم.

ج. حرام است.

ج. بايد از همان اوّل ملاحظه يقين در معالجه را بکند و آن‌چه شرط کار است رعايت کند. و در صورت احتمال خطر با نبودن پزشک هم جنس، که در مهارت مساوى او باشد، آن‌چه مورد ضرورت است، مغتفر و بخشوده است.

ج. ظاهرا همين روش که اعلام کرده‌اند که حق ويزيتش فلان قدر است، بد نباشد.

ج. خود پزشک بايد سؤال کند، بلکه علاوه بر سؤال اگر راهى هم دارد، بايد خودش تحقيق کند، زيرا معالجات گاهى تفاوت ضدّ و نقيض دارد.

ج. بايد ملاحظه‌ى دورترين راه از هلاک را بنمايد و احتياطا از مريض يا ولىّ او  استيذان کند.

ج. عضو مقطوع ميته مى‌شود و تا عرفا جزو بدن نشده، نجس است و براى وضو و نماز مشکل پيدا مى‌شود و اين کار در صورت اضطرار، جايز است ودر غير اين  صورت خلاف احتياط است.

 ج. مانعى ندارد.

ج. با استيذان و اعلام ممکن است، رفع مسؤوليّت تکليفى و ضمانى شود.

 ج. اگر خلاف احتياط نکند، تکليفا مسؤوليّت ندارد، و اگر به حسب ضمان مسؤوليتش را با اخذ برائت از ولىّ او رعايت نکند، از شبهه‌ى مسؤوليّت خارج نيست.