ج. با علم به باطل بودن نماز واسطه، اقتدا صحيح نيست و با عدم علم، نماز او محکوم به صحّت است و در اين صورت اقتدا مانعى ندارد.

ج. غالبا به يک نفر واسطه؛ اتصال به هم نمى‌خورد و اگر نمازش را طبق وظيفه خود صحيح مى‌خواند، مانعى ندارد؛ مثل زن مستحاضه.

ج. جاهل مقصّر در حکم عامد است.

ج. بايد حمد و سوره را به قصد قربت بخواند و اگر بعدا بفهمد که امام در رکعت اوّل يا دوم بوده، نمازش صحيح است.

ج. خير، لازم نيست، گر چه خوب است.

ج. امام کار حرام کرده و بايد نماز را ادامه نمى‌داده؛ ولى مأمومين که نمى‌دانستند، نمازشان صحيح است.

ج. با اجازه‌ى کارفرما اين امور را انجام دهد.

ج. چون در جماعت است، يک سجده محسوب مى‌شود.

ج. خير مضرّ نيست؛ مگر به حدّى که منافى با کاشفيّت ظنّيه بر بناى بر ترک گناه باشد.

ج. تا جايى که حمل بر صحت ممکن باشد، مضرّ به عدالت نيست.