خُب، در ایران به دنبال یک عالم ربانی عارف والامقام مورد اطمینان و وثوق گشتیم. زیرا همان‌طور که می‌دانید، متأسفانه در این بازه بعضی از اشخاص، مدعی شدند که دارای برخی مقامات، درجات و نوعی استادی هستند و به قول ما دکان باز کردند. در‌حالی‌که این راه، پُر از خطر، شیطان و ابلیس است و شما با موضوعی سروکار ...

از ایشان تقاضا کردم که دعا کنند که بتوانم در نماز، حضور قلب داشته باشم. فرمودند:  «دوایی است! دعایی نیست» (کنایه از اینکه اینگونه مشکلات باید درمان شود، باید به دستورالعمل‌های گفته شده از جمله انجام واجبات و ترک محرمات عمل نمود و صرفا با درخواست دعا و دعای دیگران حل شدنی نیست!!) ...

روضه‌خوان از مصائب کربلا می‌خواند. بندۀ خدایی هم از تهران آمده بود؛ نشسته بود کنار آقا و زیر لب مدام به روضه اشکال می‌گرفت. می‌گفت: «اینجا را دارد اشتباه می‌گوید... این‌طور که می‌گوید، نبوده»؛ آقای بهجت سر  بلند کرد و گفت: «چی می‌گی آقا؟! از این بدتر کردند!  بدتر هم کردند...» به شیوه باران، ص۴٧   ...

هم‌سایه بودیم. همسرم فوت شده بود؛ اقوام از شهرهای دور و نزدیک آمده بودند و چند روز مهمان داشتیم. سر و صدای مهمان‌ها تا خانۀ هم‌سایه‌ها می‌رفت؛ مخصوصاً خانۀ آقا که دیوارهایش خیلی کوتاه بود. یک روز آقای بهجت آمد دم در؛ مقدار قابل توجهی هم پول داد دستم. بعدها که دست و بالم بازتر شد، خواستم پول را برگرد...

[حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره] شیر آب حیاط را به‌اندازۀ یک شیر سماور باز کرده بودند و داشتند وضو می‌گرفتند. گفتم: آقا، محرم دارد می‌آید و من یک ماه برای تبلیغ می‌روم. سفارشی کنید که آویزه گوشم کنم. همان‌جور که وضو می‌گرفت، تکیه داد به دیوار و آهسته گفت: «آسید محمد! سعی کن هر شبانه‌روزی یک‌مرتبه برای ا...

سوز سرما، دانه‌های ریز برف را با خودش این‌طرف و آن‌طرف می‌برد. روی سنگ‌فرش‌های صحن، لایۀ نازک یخ نشسته بود. خواستیم برویم حرم. گفتند: «حرم را بسته‌اند و فقط صحن باز است.» آقا که شنید، گفت: «حرم را بسته‌اند؛ درِ عبادت را که نبسته‌اند!» همان‌جا در ایوان صحن، توی سرما نشست. دعا و نمازش در حرم دو ساعت ط...

آیت‌الله بهجت قدس‌سره فرموده بودند: «توی حرم که مشغول نماز و دعا هستم، هر کس می‌آید کنار  سجّاده‌ام، منتظر می‌نشیند تا سؤالی کند یا حرفی بزند، از همان لحظه‌  او را هم در آن نماز و دعا شریک می‌کنم.» به شیوه باران، ص٣٠   ...

اصلاً در زندگی از کلمه «من» یا «تو» استفاده نمی‌کردند... کلمۀ من را فقط دوبار از ایشان شنیدم، در دو موقعیت حساس که می‌خواستند تعهدی را برای دو نفر قبول کنند. یک بار وقتی بود که آیت‌الله خامنه‌ای مدظله‌العالی پس از تصدی مقام رهبری به دیدار پدرم آمدند و پرسیدند: «باید با این مسئولیت بزرگ چه کنم؟» پدرم...

با یکی از علمای بزرگ قم همراه بودیم. ایشان به‌‌ اشاره این را گفت که آقا [آیت‌الله بهجت قدس‌سره] می‌فرمودند:‌  «امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در حج تمتع، یقیناً حاضر است. تَهَیُّأ (آمادگی) را بالا ببرید، حضور دست می‌دهد. تَهَیُّأ را بالا ببرید، آن حضرت از نزدیکان خودش غایب نیست.»...

از ایشان پرسیدم: «شما [از اینکه دو ساعت ایستاده زیارت می‌کنید] خسته  نمی‌شوید؟! ما که جوانیم، از پا افتادیم!»، جوابی ندادند. یک‌بار از صحن که بیرون آمدند، به من اشاره کردند: «بیا!»، از جیبش پولی درآوردند و به من دادند و [به کنایه] فرمودند:  «برو عطاری، داروی «عین‌شین‌قاف» بگیر تا خسته نشوی! (منظورشا...