ج. اگر اعمال مذکور براى مصرفى که موجب اعتياد مضرّ است باشد، جايز نيست.

ج. اگر مميّز نباشد، اشکال ندارد.

ج. خير.

ج. هر چه زمينه ساز فساد است، حرام است.

ج. اگر احتمال ضرر نداشته باشند، جايز است.

ج. استفاده موسيقى براى درمان نيز همانند موارد ديگر آن جايز نيست.

ج. خود انسان اختيارا نبايد گوش دهد، پس مى‌تواند به گونه‌اى خود را مشغول ذکر و يا امور ديگر نمايد که شنونده‌ى موسيقى نباشد، هر چند صداى آن به گوش وى بخورد.

ج. اشکال دارد.

ج. عقل بشر از ادراک تمام مصالح و مفاسد احکام، قاصر و ناتوان است و لذا به اين عنوان نمى‌تواند مرتکب اعمال حرام گردد.

ج. خوب است، ولى موجب اعتراض به ديگران نباشد.