ج. بله، غيبت است؛ مگر از موارد استثناهاى غيبت باشد.

ج. فقط غيبت مؤمنين حرام است.

ج. حرام است.

ج. خير، چون عاقل اين کلام را به قصد جدّى نمى‌گويد.

ج. در مواردى که مصلحت مهمى باشد، جايز است.

ج. مذموم است؛ بلکه در بعض موارد مى‌تواند حرام هم باشد.

ج. هر چه از عيوب مخفى مؤمن باشد که او را ناراحت کند، از موارد غيبت است.

ج. در صورتى که مصلحت‌آميز باشد جايز است، جهت توضيح بيشتر به جامع المسائل، ج ٢، ص ۴٧١ مراجعه شود.

ج. بله.

ج. تهمت جايز نيست و ذکر واقعياتِ دخيل در مسؤوليتى که درصدد آن است، مانعى ندارد و غير اين موارد را نبايد افشا کند.