ج. بله.

ج. شعبده بازى و پول دادن براى آن مانند سحر جايز نيست، ولى مجرد ديدن آن، بدون صدق اعانت و کمک به آن، مانعى ندارد.

ج. بازى با آلات معدّة بدون عوض، مورد احتياط است و اين احتياط در شطرنج و نرد شديد است و اگر در معامله انتزاع جواز مطلق شود (زيرا معاوضه نيز امرى است قصدى) و در آن ترويج حرام باشد، جايز نيست و تکسّب با چيزى که منفعت محلّله ندارد، جايز نيست و نگاه کردن به افراد اگر ضدّ نهى‌ازمنکر نباشد، حرام نيست.

ج. اگر بازى با آلات معدّه قمار نيست ـ که حتى بدون برد و باخت هم محلّ احتياط باشد ـ اشکال ندارد.

ج. فرق نمى‌کند.

ج. هر دو حرام است.

ج. کار لغو و بيهوده است و اگر مشتمل بر مفسده باشد ـ مثل ريبه در ديدن نامحرم به صورت نيمه عريان ـ ، مصداق لهو حرام است.

ج. در مواردى که براى امر حرام يا کمک به حرام بدهند.

ج. بايد توبه کند ولى کفاره ندارد.

ج. مجالس لهو و لعب، مجالسى است که مناسبت با مجالس اهل فسق و گناه دارد.